Hoe je dierbare van de radar verdween
In een recent boek schrijf neurowetenschapper Mary-Frances O’Connor over onderzoek dat ze doet naar het rouwende brein. Hoe helpt wetenschap om meer te begrijpen van hoe rouw ingrijpt op het leven? Een klein inzicht uit het boek gaat over het feit dat onze dierbare die overlijdt zomaar van de innerlijke radar verdwijnt.
Automatische piloot
Veel van wat we in een dag doen, gaat op de automatische piloot. Soms kan je bijvoorbeeld tijdens het autorijden zo met je gedachten ergens anders zijn, dat je je op momenten wel eens kan afvragen of je wel goed hebt op zitten letten. Je kunt je niet herinneren dat je al langs een bepaalde plaats bent gereden. Er zijn allerlei dingen die we onnadenkend kunnen doen.
De plotseling verdwenen tafel
Je navigeert door je donkere huis en omzeilt als vanzelf om tafels en stoelen en weet het lichtknopje altijd te vinden. Maar, zo vraagt Mary-Frances in haar boek, stel je nu eens voor dat de tafel plotseling verdwenen is. De tafel waar je altijd net even tegenaan stoot als je onderweg bent naar de keuken. Op een goede dag is de tafel verdwenen. Het is er gewoon niet meer. Als vanzelf loopt je nog steeds met een bochtje om de plek waar de tafel altijd stond, om te voorkomen dat je je hard stoot. Maar de tafel is verdwenen. En het duurt even om het te realiseren dat iets weg is.
Verdwenen van de radar
Die vreemde gewaarwording lijkt op wat er gebeurt in rouw. Een dierbare die er altijd was, is plotseling verdwenen en je hele systeem kan moeite hebben om het te begrijpen. De vanzelfsprekendheid dat je iemand ziet, de trap af hoort lopen, een berichtje op de app krijgt of waar je op de koffie gaat zondagmiddag is er niet meer. De ander is van de radar verdwenen.
Je weet waar de belangrijkste personen zich bevinden
Onbewust weten we altijd waar de belangrijkste mensen uit ons leven zich bevinden of hoe je ze zou moeten bereiken of op welk moment. Je weet een tijd en een plaats om ze te bereiken als het zou moeten. Dat is ook iets wat je vaak onbewust weet. Opeens is een belangrijke persoon zomaar van de kaart verdwenen. De innerlijke versie van Google Maps kon je altijd de informatie geven, maar nu niet meer.
Wennen aan de nieuwe situatie
Het kost tijd om te realiseren dat de ander er niet is. Ja, je weet het wel, maar toch ook weer niet. De automatische informatie in ons eigen systeem gaat niet zo snel. Er zijn veel rouwenden die soms de indruk hebben dat ze iemand in de gang horen binnenkomen en onbewust is de gedachte dat je belangrijke persoon weer kan binnenlopen. Op straat zie je iemand en je bent ervan overtuigd dat het je dierbare is. Je hoort iemand praten in huis, maar niemand is er.
Als iemand dicht bij ons sterft, dan vuren onze neuronen nog steeds elke keer een signaal af omdat we verwachten dat onze geliefde in de kamer is. En dit neurale spoor blijft bestaan totdat we hebben geleerd dat onze geliefde nooit meer in onze fysieke wereld zal zijn. We moeten onze virtuele kaarten bijwerken en een herziene cartografie van ons nieuwe leven creëren. Het is niet verwonderlijk dat het vele weken en maanden van verdriet en nieuwe ervaringen kost om de weg weer te vinden in deze nieuwe wereld. ~ Mary-Frances O’Connor, PhD
We zijn bijzondere wezens. Het overlijden of missen van een dierbare kan grote invloed op je leven hebben. Nee, tijd heelt niet alle wonden. Tijd is niet de oplossing voor rouw en gaat niet vanzelf over als je het maar genoeg tijd geeft. Je hebt wel tijd nodig om je de nieuwe situatie te aanvaarden, te leven met het feit dat je dierbare van de radar is verdwenen.
Gun jezelf tijd
Je mag dus geduld hebben met jezelf. En je bent niet gek als het je moeite kost. Het is niet raar dat de automatische dingen nog wel even in je systeem blijven hangen. Dingen als even je vader willen bellen en dan direct te realiseren dat hij er niet meer is. Of in gedachten zitten over de volgende vakantie, even niet realiserend dat je beste vriendin niet meer meegaat. Of je zet de borden op tafel en realiseert je dat je er een teveel hebt opgezet. Het hoort er even bij. Gun jezelf de tijd.
We lazen het boek ‘The Grieving Brain’ van Mary-Frances O’Connor, PhD
Even storen: wat wil jij achterlaten?
Wat wil jij achterlaten als je er niet meer bent? Een goed voorbereide nalatenschap is een groot cadeau voor de achterblijvers.
Even storen: heb je ons boek al gelezen?
Ons boek 'Van missen krijg je het koud' heeft al veel mensen in rouw geholpen met inzicht en herkenning. Heldere taal, korte hoofdstukken, praktische inzichten.
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
Of rouw je nu zelf raakt of dat je iemand kent die rouwt, je kan zoekende zijn in wat je nu moet doen. In onze tweewekelijkse nieuwsbrief delen we unieke informatie over Rouw & Verlies en over Erven & Nalaten.
De mails die we schrijven zijn in toegankelijke taal en toch gaat het over grote en belangrijke thema's. Daarom maken we al dat ingewikkelde graag gemakkelijker voor je. En we helpen je met deze informatie zo concreet mogelijk zodat jij er iets mee kan doen.