”Ze mogen alles hebben, als ik mijn zoon maar zie” ~ over wat echt telt

Onlangs werd ik gebeld met de vraag of ik levensexecuteur wilde worden voor een ouder echtpaar in Den Haag. Het verzoek kwam van de heer H. en mevrouw M. Toen ik bij hen langskwam om de voorbereidingen voor het notarisbezoek te bespreken, werd het een bijzonder gesprek met een echtpaar met een behoorlijk indrukwekkend verhaal. Meneer H. is slechthorend en mevrouw M. bijna blind. Een trieste situatie, maar tegelijkertijd ook een verhaal dat het hart raakt.

Op papier alles geregeld

Het echtpaar heeft alles goed geregeld. Ze hebben een testament en een levenstestament, ze zijn bij de notaris geweest, en er lijkt weinig over te blijven om zorgen over te maken. Toch voelde ik dat er iets onbevredigd bleef voor meneer H. Toen we samen bij de notaris zaten, vertelde hij wat hij echt wilde. Een wens die hem al meer dan 80 jaar achtervolgde.

Een laatste wens

“Ik ben 88, en ik heb alles geregeld. Maar ik heb nog maar één diepe wens: kan jij mijn zoon vinden?” Die vraag raakt me. Dit stond namelijk niet in het testament en het was nooit eerder ter sprake gekomen. Hij legde uit dat zijn zoon, nu een man op leeftijd, al sinds zijn peuterjaren uit zijn leven verdwenen was. Zijn eerste vrouw en haar familie hadden hem destijds buitengesloten.

Jaren van twijfel

Jarenlang had hij getwijfeld: moet ik hem zoeken of niet? Zou hij mij nog herinneren? Zou hij op mij zitten te wachten? De tijd was verstreken. Meneer H. had een nieuw leven opgebouwd, een nieuwe liefde gevonden, en jarenlang geprobeerd deze pijnlijke vraag naar de achtergrond te duwen. Maar nu, met het einde in zicht, bleef deze wens als een open wond.

“Ze mogen alles van mij hebben,” zei hij. “Iedereen mag alles van mij hebben. Maar het zou me zo gelukkig maken als ik hem nog één keer mag zien.”

Nalatenschap gaat over meer dan papier

Dit verhaal blijft me bezighouden. Dit is zo’n verhaal dat laat zien dat nalatenschap niet alleen gaat over papieren, formaliteiten en regelingen. Het gaat ook over de emotionele erfenis. Soms is dat ene laatste afscheid – die ene ontmoeting – alles wat iemand nog wil. De komende weken zal ik proberen deze wens werkelijkheid te maken. Want afscheid nemen betekent niet alleen loslaten, maar ook verbinden waar dat nog mogelijk is.

Sandra Jongeneelen
RegisterExecuteur

Heb jij ook een vraag over je nalatenschap, over de dingen die voor jou belangrijk zijn om te regelen voor de achterblijvers? Je kunt altijd contact zoeken. Stuur een berichtje en een terugbelverzoek via deze pagina »