Als leidinggevende sta je er niet alleen voor

Sarah Vera-Melgar, teamleider bij Alliander, stond in 2024 voor een van de zwaarste uitdagingen in haar loopbaan. Binnen één jaar verloor haar team twee collega’s: de eerste overleed plotseling in januari, en de tweede overleed in oktober na een ziekbed. In een team waar collega’s elkaar al tientallen jaren kennen, liet dit diepe sporen na.

“Je merkt dat iedereen op zijn eigen manier rouwt“, vertelt Sarah. “Sommige mannen zaten alleen in hun auto te huilen, anderen zochten elkaar juist op. Als leidinggevende wil je er voor iedereen zijn, maar je voelt je vaak machteloos.“

Zoeken naar de juiste ondersteuning

In een organisatie waar procedures vooral gericht zijn op praktische zaken, zoals het inleveren van werkbussen en gereedschap, miste Sarah handvatten voor de menselijke kant. “Na het eerste overlijden merkten we al hoe moeilijk het was. Toen onze collega ongeneeslijk ziek werd, wist ik: ik heb hulp nodig om mijn team hierdoor te leiden.“

Die hulp vond Sarah bij Bright Elephant. “We hebben Sarah niet verteld wat ze moest doen“, legt Wouter van der Toorn uit. “En ook hebben we geen vastomlijnde aanpak op de plank staan. In plaats daarvan hebben we haar ondersteund om zelf de juiste vorm te vinden voor haar team. Kleine, betekenisvolle momenten bleken vaak het meest waardevol. Waar we in het begin nog dachten dat we letterlijk naast Sarah zouden staan, bleek het al snel dat wij helemaal uit beeld moesten blijven voor het team. Dit kan Sarah, alleen heeft ze behoefte aan ondersteuning, ideeën en een klankbord.”

Ruimte voor herinnering

Zo ontstonden verschillende manieren om de overleden collega’s te herdenken. Er kwam een gedenkplek met foto’s, er werden herinneringsboeken gemaakt, en het team kwam samen op belangrijke momenten. “We gaan binnenkort zelfs twee gasstations naar hen vernoemen“, vertelt Sarah. “Dat idee kwam uit het team zelf. Het zijn dit soort blijvende herinneringen die echt betekenis hebben.“

Bericht vanuit de organisatie

“Het team van Sarah zit echt goed met haar als teamleider,” vertelt Wouter. “In een stoere mannenwereld is het creatief zoeken naar verbinding en een uitlaatklep voor het verdriet en het gemis. Maar dat is Sarah. De organisatie moet ook van zich laten horen!” Samen hebben ze besloten om een brief op te stellen namens de directie. Een brief die simpelweg vertelt: we zien wat er gebeurt, we kunnen voorstellen dat het pittig kan zijn en we zijn er als organisatie voor je. Daarbij ook de juiste deuren waar medewerkers kunnen aankloppen. Deze brief werd door de directie ondertekend en naar het hele team thuis verstuurd. Sarah zegt: “Dit bericht dat thuis op de mat viel hebben mijn mannen enorm gewaardeerd.”

Lessen voor de toekomst

Het traject heeft waardevolle inzichten opgeleverd. “We hebben geleerd dat rouw op de werkvloer vraagt om een aanpak die verder gaat dan protocollen“, zegt Sarah. “Het gaat om het vinden van een balans tussen praktische zaken en menselijke aandacht. En vooral: het besef dat je er als leidinggevende niet alleen voor hoeft te staan.“

We hopen dat deze ervaringen gebruikt gaan worden om de ondersteuning binnen de hele organisatie te verbeteren. Want hoewel elk verlies uniek is, zijn er lessen te trekken die waardevol zijn voor andere teams en organisaties die met verlies te maken krijgen.

“Het belangrijkste wat ik heb geleerd“, besluit Sarah, “is dat je klein mag beginnen. Een kopje koffie met de mannen, een kaarsje aansteken, samen herinneringen ophalen – soms is dat genoeg om mensen te laten voelen dat ze er niet alleen voor staan.“

Sarah Vera-Melgar (Alliander)
Wouter van der Toorn (Bright Elephant)